یه کارت 25 ساعته اینترنت خریدم! چند روزی توی اتاقهای چت گشتم! به نتایج زیر رسیدم:

1-      کسی به کسی اعتماد نداره!

2-      همه دنبال دوست دختر و یا دوست پسر می گردن!

3-      هیچ کس تعریف درستی از دوست دختر و دوست پسر نداره! در واقع هر کس این کلمه ها رو با توجه به فرهنگش معنا می کنه!

4-      همه دخترها می گن که دوست پسر ندارن ولی عملا می بینی که اگه نشون بدی پسر قابل اعتمادی هستی، ابراز علاقه می کنن که باهات دوست بشن!

5-      پسرها معمولا دورغ می گن! هر کدومشون حداقل با چند دختر ارتباط دارن ولی باز هم دنبال دخترهای جدید می گردن. دخترها هم دروغ می گن! نوع ارتباطشون با پسرهای مختلف فرق می کنه! برای بعضی پسرها نقش فرشته رو بازی می کنن. برای بعضی ها نقش یه آدم روشنفکر و برای بعضی ها نقش یه خواهر و ....

6-      بعضی از دخترها و پسرها هستن که تجربه چت ندارن و یا اینکه تجربه ارتباطات اینچنینی رو، ولی اونها هم با آتش بقیه می سوزن! قرار نیست کسی حرفشون رو قبول کنه!

7-      ایرانی ها خوره چت هستند.

8-      اکثر اتاقها ایرانی هستند و یا کاربر ایرانی دارند. این نشان دهتده ضعف فرهنگی است.

9-      تنها بعضی از اتاقها با هدف قابل قبول راه اندازی شدن! مثلا اتاق English Talk که البته همین اتاق هم پشت چهره زیباش اهداف دیگری هم داره!

10-   خوش به حال یاهو به خاطر این همه کاربر ایرانی!

بهترین کار اینه که تو اینترنت دنبال عشق نگردید.