زندگی برای دیگران

یه هفته می شه که از حالت طبیعی خودم خارج شدم! قبلا خیلی شاد و سرحال بودم. کلی جوک می گفتم و با همه شوخی می کردم. الان اصلا حس و حال این کارارو ندارم. تازه خورد و خوراکم هم نا منظم شده. کم غذا می خورم و بیشتر تو حال خودم هستم. سعی می کنم برم بیرون و حال و هوایی عوض کنم. چند بار با حامد رفتیم بیرون. فرحزاد، پارک ملت، شهر ری، کافی شاپ و .... زیاد هم به خانواده سر می زنم و باهاشون حرف می زنم. خواهرام خیلی نازمو می کشن. باز هم اوضاعم روبراه نمی شه! تو محیط کار با مدیرمون دوبار دعوا کردم و اصلا نفهمیدم چی بهش گفتم. دلم گرفته! قرآن می خونم، گریه می کنم، می خوابم، استخر و سینما و فوتبال می رم ولی باز هم همونم.

هفته گذشته فقط یک بار شام خوردم! همش ساعت 4 یا 5 صبح خوابیدم! تو محل خدمت همه می گن که با دیدن من در این حالت تعجب می کنن! همه انتظار دارن جوک بگم و بخندم. تو ماشین که می شینم به راننده گیر می دم که چرا سیگار می کشه یا ...! تو خونه به خواهرم گیر می دم که چرا انتگرال یاد نمی گیره! به اون یکی می گم که چرا فلان کار رو نکرده یا ...! از دست همه شاکی ام. خودمم و خودم! حتی نمی تونم حرفامو به نزدیکترین دوستام بزنم. به دوستام می گم که الان مده که اینجوری غمگین بگردی!!!

واقعا چرا من باید به این همه مشکلات فکر کنم؟ چرا نباید یه کم به فکر خودم باشم؟ خدا منو آفرید برای دیگران! واقعا دیگه دارم کم می آرم.

راستی! از این به بعد می خوام در مورد JOY و مسافرتش به ایران بنویسم. عکسهاشو اینجا بذارم و شماها رو بیشتر باهاش آشنا کنم. خیلی ها بهش می گن که نیاد ایران ولی اون تصمیمش رو گرفته و حتما می آد. فقط خدا کنه تا اون موقع شرایط سیاسی بدتر از این نشه! اول از همه معرفیش می کنم و نحوه آشناییم رو باهاش براتون توضیح می دم. منتظر باشید.