گردش

این مطلب رو هفته پیش نوشتم!
شب چهاردهم ماه رجب

قرص کامل ماه

شب مهتابی

آزادراه تهران کرج

خواننده سیاوش

کسی جرمی نکرده گر به ما این روزها عشقی نمی ورزه

بهایی داشت این دل بیشترها که در این روزها نمی ارزه

.....

لحظه های بی تو بودن

می گذره اما به سختی

زیر رگبار نگاهت، دلم انگار زیر و رو شد

...

راستی ماه چقدر زیباست. بالاخره تو هم تونستی نسبت به زیباییهای طبیعی عکس العمل نشون بدی!

صبح بعد از نماز زدیم بیرون. دیشب اقلا 10 تا زنگ زدم تا آدرس یه جای خوب با مناظر طبیعی زیبا رو بگیرم. جواد نظرش این بود که الموت جای مناسبیه! مادرم می گفت که: " بالا، سن کی هر هفته گدیسن گزمیه!". همیشه اینو می گه و بعدش هم یه جمله معروف داره که امکان نداره من بخوام جایی برم و این جمله رو بهم نگه! می گه که:" بالامسان، باشیوی سال آشاقا، دوز گت، دوز گل!". بعدش یه پولی از جیبم بر می داره و دور سرم می چرخونه و میندازه تو یه قلک که ظاهرا اسمش قلک حضرت ابوالفضله! بعدش یه پارچ آب بشت سرم خالی می کنه!

خلاصه، وقتی رسیدیم کرج یادم اومد که دیگه فرصت نمی شه این طرفا بیام. زنگ زدم به یکی از دوستان که یه سری بهش بزنم و امانتی خودم رو تحویل بگیرم و به قول بچه ها یه کم هم پلاس بشم. بنده خدا به زور از خواب بیدار شد و گفت که بابا بی خیال! چاره ای نبود. گفتم موقع برگشتن بهش سر می زنم که باز هم نشد.

نرسیده به قزوین ماشینمون مشکل پیدا کرد. یک ساعت و نیم زور زدیم و ماشین راه افتاد. صبحونه رو هم بغل جاده خوردیم. با ترس و لرز از احتمال خرابی دوباره ماشین و کلی با احتیاط رسیدیم سر دوراهی قزوین و الموت. می خواستیم بریم قزوین و ماشین رو تعمیر کنیم که بی خیال شدیم و همونجوری رفتیم تا دریاچه اوان! جاده اش از جاده چالوس هم بدتر بود. بغل دریاچه بساطمون رو بهن کردیم و ناهار خوردیم. بعدش دفتر و دستک رو در آوردیم و کلی بحث کردیم درباره سایت و ASP.NET و ... تا ساعت 5 عصر که برگشتیم.

تو راه برگشت و در حالی که از جاده مخصوص به طرف تهران می رفتیم قرص کامل ماه از بشت کوه نمایان شد. بسیار زیبا و درخشان بود. قرار بود برم پیش اوس جلیل که نشد. اوس جلیل استاد ریاضیات در شهر ری  و از بچه های المبیادی هستش!  

ماشین هم اصلا اذیتمون نکرد و به سلامتی رسیدیم. شب ساعت هشت و نیم هم که نمی شد زنگ بزنی به دوستت که داری می ری خونشون!